Een echte atleet, dat zal onze jongste nooit worden. Dat heeft hij van zijn moeder…; ook absoluut geen atleet haha. Hij is nu 9,5 en hij heeft altijd veel fysiotherapie gehad. Een vast abonnement, zal maar zeggen. Maar hoe hard hij zijn best ook deed; er klopte iets niet…
En dat bleek te kloppen. Aan het begin van het jaar heeft hij de diagnose DCD gekregen.
Heel traject
Het is natuurlijk allemaal niet zo simpel gegaan als ik het nu vertel. De afgelopen jaren heeft RJ al heel wat mensen gezien. De kinderfysiotherapie; vooral voor de grove motoriek en ook voor de fijne motoriek. Ook in verband met zijn gedrag zijn wij al wat mensen afgegaan; heel onzeker, boos, clownesk en op veel momenten ook gewoon klungelig.
Het afgelopen jaar hebben wij een hele waslijst aan afspraken gehad in het Sophia ziekenhuis in Rotterdam. Hij moest naar de kinderarts en de fysiotherapie van het Sophia. Er werd een MRI scan van zijn hoofd gemaakt (tijdens poging 2, want de eerste poging lukte niet) en zijn DNA moest onderzocht worden. Dit alles om alles uit te sluiten. Gelukkig kwam hier niets bijzonders uit; en RJ is vooral blij met de foto van zijn hersens!
Uiteindelijk zijn wij, op advies van de kinderfysiotherapie en de jeugdarts, naar de revalidatiearts doorverwezen. Na een intake werd hij echt onderzocht, door de fysiotherapie, ergotherapie, logopedie en de psycholoog. Een intensieve ochtend kun je wel stellen. Conclusie; ja, hij heeft DCD. En problemen met de prikkelverwerking, om het nog even ingewikkelder te maken.
Wat is DCD
DC wattes? Ja, ik geloof niet dat DCD heel vaak voorkomt. Dit staat er in de informatiefolder die wij kregen:
Kinderen met DCD (Developmental Co-ordination Disorder) hebben moeite met het coördineren van bewegingen en het aanleren van verschillende grove en fijnmotorische vaardigheden, zoals klimmen, meedoen met de gymles, fietsen, knippen en schrijven. DCD komt voor bij 5-10 % van de schoolkinderen.
Kinderen met DCD kunnen o.a. tegen de volgende problemen aanlopen:
- het vertraagd verlopen van de motorische ontwikkeling in verhouding met leeftijdsgenootjes;
- het onhandig en/of houterig bewegen;
- het vaak vallen / struikelen;
- problemen bij het schrijven;
- problemen met plannen en organiseren;
- moeite met automatiseren en generaliseren.
Als gevolg hiervan kunnen er ook problemen ontstaan op school, in het contact met leeftijdsgenootjes, in het gedrag en met het zelfvertrouwen.
Nu wij weten dat hij DCD heeft, verklaart het zoveel! Sommige dingen die voor ons heel makkelijk lijken, die lukken hem gewoon niet. Denk aan veters goed strikken; een boterham smeren , een beker melk inschenken. Iedere gymles of een spelletje Jenga!
Dan gaat hij maar klieren of de clown uithangen; eigenlijk gewoon uit onmacht. Als je dat niet weet, dan denk je dat hij het er om doet en volwassenen reageren hier natuurlijk weer op. Terwijl hij het dus helemaal niet expres doet!
Aan de slag
De diagnose is één; en wat dan? Niet iedereen die DCD heeft hoeft bij het revalidatiecentrum aan de slag, maar onze RJ wel. We staan op de wachtlijst om aan de slag te gaan met de fysiotherapie, ergotherapie, logopedie en de psycholoog. We staan te popelen en hopen dat we snel aan de beurt zijn, al zal het wel intensief zijn. Voor hem, voor ons. Maar dat is niet erg; als we dan maar vooruit gaan, toch?
Wat houdt het voor RJ precies in
Net als met alle diagnoses is het gelukkig niet zo dat hij overal last van leeft. Zo lezen wij dat veel kinderen moeite hebben met lezen en spreken; en dat heeft hij absoluut niet. Wel met schrijven, dat kan hij echt niet netjes. Dit kost hem ook heel veel energie; energie die hij beter ergens anders in kan steken. Met school is al afgesproken dat hij minder hoeft te schrijven en misschien kan er gekeken worden of zelfs alles op de laptop kan. Hij wordt er in ieder geval niet meer op afgerekend dat hij niet netjes schrijft.
Hij kan gelukkig wel fietsen, maar hij heeft nog steeds geen zwemdiploma. En hij kan die boterham wel zelf smeren, maar hij maakt er vaak een kliederboel van. En een glas inschenken gaat vaak goed, maar heel vaak ook weer niet.
Verder kan hij prima rekenen, maar de tafels?! Daar is hij zo slecht in. Dat heeft dan weer met automatiseren te maken.
Met het plannen en organiseren heeft hij ook veel moeite; dus daar zal hij wel weer hulp bij nodig hebben.
Meer informatie over DCD
Vooropgesteld; ik weet heel weinig over DCD en heb alleen de kennis als een ouder. Maar omdat er zo weinig informatie over te vinden is; wil ik wel vaker gaan vertellen over DCD en wat het voor RJ en de rest van het gezin betekend. Ik heb wel al wat boeken gevonden zoals de DCD survival gids. Hopelijk kunnen wij snel aan de slag bij het revalidatiecentrum en kan ik weer een update geven!
Aan deze informatie heb ik zeker ook wat gehad;