Kinderfeestjes; eigenlijk zijn ze een verschrikking… En dan heb ik het niet over het verzinnen van een feestje of de drukte van het feestje; maar alleen al de gastenlijst!
Wie wel, wie niet
Als ze wat ouder worden wordt die gastenlijst waarschijnlijk wel wat makkelijker, maar vooral rond de 5e en 6e verjaardag vind ik het drama. Ze wisselen snel van vriendjes en trouw zijn ze nog niet echt. Het kan dus heel goed voorkomen dat jouw kindje op een kinderfeestje is geweest, maar dat jongetje vervolgens niet wil uitnodigen op zijn feestje. Zo gebeurde ook bij mij ons…
Sorry…
Voor zijn feestje mocht hij 6 kindjes uitnodigen en ja, er zitten er toch wel veel meer in de klas. Alle meisjes vallen af, dat scheelt. Maar dan moet hij nog keuzes maken. Ik vind het wel vervelend, ik zou het liefst de hele klas uitnodigen. Maar dat gaat niet. Mijn zoontje heeft er minder last van, die zegt gewoon gewoon wie hij op zijn feestje wil uitnodigen. En als ik dan nog wat opties geef ‘maar die dan?!’, dan zegt hij gewoon nee. Niet hard of gemeen, maar gewoon nee. Want hij wil liever die andere kindjes. Kon ik dat maar…
Wat zijn de etiquette
Want ik voel mij vervolgens schuldig… naar dat jongetje, naar zijn ouders. Als ouder wil je gewoon dat je kindje (wel eens) wordt uitgenodigd op een kinderfeestje en is het niet leuk als hij niet wordt terug gevraagd. Vind ik dan. En natuurlijk weet mijn verstand dat dat er bij hoort… en dat dat ook niet de reden moet zijn waarom je iemand uitnodigt, maar mijn gevoel zegt iets anders.
Daarbij weet ik ook niet echt wat de etiquette zijn; moet je ouders het even laten weten? Deels ter verontschuldiging, deels ter ‘dan kun je je zoontje alvast voorbereiden…’ of is dat juist heel raar?
Wat doen jullie in zo’n situatie?!
