Vanaf het moment dat kinderen op de basisschool zitten komt het besef al vrij snel; kinderfeestjes zijn leuk. Om zelf te vieren als jarige of om uitgenodigd te worden door de jarige. En daarom is het een heel mooi middel om soms je zin mee te krijgen!
Onderhandelen met kinderfeestjes
Een tijdje geleden zaten mijn oudste zoontje en twee vriendjes samen op de achterbank in de auto. Ze waren een beetje aan het opscheppen over van alles en nog wat, vooral over wie ze het aardigst vonden. De teleurstelling was dan ook groot toen mijn zoontje de naam van een ander jongetje noemde als zijn beste vriend. Een van de vriendjes reageerde “Maar, als ik jouw beste vriend ben, dan mag je op mijn kinderfeestje komen!’ Mijn zoontje is blijkbaar niet zo moeilijk en zegt achteloos ‘ok, dan ben jij mijn beste vriendje’, want op dat kinderfeestje wil hij natuurlijk wel komen. Dat het betreffende jongetje pas over 9 maanden jarig is en dan echt niet meer weet wat hij belooft heeft, daar staan ze natuurlijk nog niet bij stil.
Dan mag je niet komen!
Mijn jongste zoontje zit net op school, sinds de zomervakantie. Hij heeft nog geen kinderfeestje gehad, sterker nog, er is nog niemand in zijn klas jarig geweest die een kinderfeestje heeft gegeven. Toch hoor ik hem regelmatig tegen zijn broer roepen ‘als je dat doet, mag je niet op mijn kinderfeestje komen!’ Zo grappig, want hij is nog nooit op een kinderfeestje geweest! Wel heeft hij het kinderfeestje van zijn broer gezien; met taart, vriendjes en heel veel cadeautjes. En dat wil hij natuurlijk ook!
Als ze bijna jarig zijn
Het valt mij op dat kinderen steeds populairder worden naar mate ze bijna jarig zijn. Logisch, want de jarige trakteert, gaat de klassen rond én viert dat kinderfeestje! Een aantal mooie momenten waar sommige kinderen graag van mee genieten. Besef wel dat kinderen hier ook erg makkelijk in zijn, met het beloven. Zo had de oudste ook een keer dat een vriendje van hem bijna jarig was, en hij mocht mee de klassen rond! Tenminste, want op de dag zelf koos het jongetje iemand anders uit. Tranen met tuiten, bij mijn arme jochie. Bij mij overigens ook, want het is niet leuk om je kindje zo te zien. Maar het hoort erbij, dat wel. En ze leren ervan. Hoewel niet altijd positief haha. Zo riep mijn zoontje pas ook tegen mij ‘als we dit niet gaan doen, dan mag jij niet op mijn kinderfeestje komen!’
