Breng jij die tas na?

Van de week was het weer zo ver; mijn jongste zoon was zijn tas vergeten. Toen we op school aankwamen, besefte hij zich dat mama zijn tas niet had meegenomen. En zelf had hij het ook niet gedaan. Oeps….

De tas

Het is wel eens eerder gebeurd, ook bij zijn oudste broer. Als we weggaan, dan roep ik ‘jas en tas’ en negen van de tien keer gaat het goed. Die tiende keer is wel al een paar keer gebeurd… en ik rij dan toch maar terug om de rugzak te halen. Vaak moeten ze overblijven en dat betekent anders dus ook geen lunch. En dat gaat mij toch een stap te ver.

Lunch vergeten

Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik het blijkbaar ook wel eens vergeten ben om brood mee te geven of om een pauze hapje mee te geven. Dan denk ik dat ik het in de tas heb gedaan, maar vind ik het ‘s avonds op het aanrecht. Dit hoor ik dan later, want op het moment zelf heb ik dat niet door. Als ik dan vraag hoe het opgelost is, dan doen ze daar vrij nuchter over. “Ik kreeg water van de juf en een koekje van een vriendje”.  Of nog erger, een lekker koekje van de juf. Met als gevolg dat hij een dag later zijn tas nogmaals wilde vergeten.

Nabrengen

Het blijkt dus; als kinderen iets vergeten dan wordt het op school gewoon opgelost. Tenzij het wekelijks gebeurd, dan krijg je er vast wel iets over te horen. Het grote verschil met het vergeten van de rugzak; is dat ik het niet doorheb als ze hun pauze hap vergeten. En een hele rugzak (sporttas in het geval van de jongste) wel! Dus ik breng hem na.
Tot nu dan moet ik zeggen; want afgelopen week was ik erg klaar mee. Ik heb de tas nog een keer nagebracht en HEEL duidelijk gezegd dat dit, voor allebei, de laatste keer is! De volgende keer hebben ze pech, dan ga ik hem niet meer halen!

Ik ben benieuwd of ik tegen die tijd ook echt zo consequent kan zijn 😉

Wat doe jij, als ze hun tas vergeten?