Flashback Friday; Penvrienden

Het is vrijdag; tijd voor een kijkje terug in het verleden… Deze week naar iets heeeel ouderswets; mijn penvrienden!

Het begin

Tegenwoordig bestaat het misschien niet eens meer; maar ik had vroeger heel veel penvrienden! Vriendjes en vriendinnetjes. Het begon ooit met een tante van mij, die vond blijkbaar dat ik wat moest oefenen met mijn Nederlandse taal. Ik weet niet meer hoe het precies kwam, maar blijkbaar had ik ineens afgesproken dat we elkaar gingen schrijven. De onderwerpen waren niet zo bijzonder, meer een opsomming van wat er die week of zelfs maand was gebeurd. Ik vond het wel altijd leuk om post te krijgen en ergens kreeg ik blijkbaar toch de smaak te pakken!

Makkelijk contact houden

Toen ik een jaar of 13 was ben ik van school veranderd en met een van die vriendinnetjes van vroeger heb ik toen nog best lang geschreven. Ik vertelde hoe het met mij ging en zij vertelde hoe het met haar ging en natuurlijk roddels over oude klasgenootjes van mij. 😉 Facebook of Hyves had je niet, dus dit een vroegere vorm zal maar zeggen haha. Heel af en toe zag ik haar ook nog, maar blijkbaar vond ik het leuker om brieven te schrijven met haar.

Nieuwe penvriendjes en vriendinnetjes

En ik kreeg de smaak te pakken! Ik had een oproepje geplaatst in de Hitkrant ofzo en ineens had ik er een stuk of 8 penvrienden bij! Jongens en meisjes, want jongens vonden het blijkbaar ook leuk om te schrijven. Dat hield ik natuurlijk niet lang vol, maar ik hield er 3 mooie penvrienden aan over; 2 jongens en 1 meisje. We hadden het echt over van alles en ik had ook echt het gevoel dat ik ze kende. Met het meisje heb ik zelfs een keer ‘ruzie’ gemaakt per brief; ze vond iets niet zo leuk wat ik had geschreven hihi. Niet leuk natuurlijk, maar toch bijzonder dat je zelfs per brief ruzie kunt hebben én het weer goed kunt maken!

Op bezoek

Een van van de penvrienden woonde  in België en hij is zelf nog een paar dagen bij mij op vakantie geweest! Dat was wel even heel onwennig, om hem ineens in het echt te zien. Maar een ervaring om nooit te vergeten! Toen ik naar het MBO ging, dus een jaar of 17 was, is het allemaal verwaterd en werden de brieven steeds minder. We hadden het allemaal druk met iets anders en dat is ook prima.

Ik vond het altijd heerlijk om de brieven te krijgen en te schrijven, al ben ik wel benieuwd of dat in deze tijd nog zou kunnen leven. Wat denken jullie?!