De laatste tijd zie je veel berichten over transgenders, ook van kinderen die liever een jongetje of een meisje willen zijn. Die van mij heeft dat niet; hij laat vaak genoeg horen dat hij een jongetje is! Maar wat nu als je als kind anders genoemd wil worden, in hoeverre ga je daar in mee?
Ik heet Olaf
Onze jongste had hier namelijk een hand van. Hij was helemaal gek van Olaf, je weet wel die gekke sneeuwpop uit Frozen. Hij had een Olaf knuffel (die zeker 1 week wit is geweest haha) die overal mee naar toe moest. En mijn zoon heette ook Olaf! Hij was daar vrij stellig en als je hem Ryan noemde dan antwoordde hij steevast ‘Nee, ik heet Olaf!” Toen er bij het kinderdagverblijf een nieuwe leidster was die vroeg hoe heet, reageerde hij enthousiast ‘Olaf!’. Zij geloofde hem natuurlijk gelijk en waarom ook niet. De kinderen moesten lachen en verbeterde hem; ‘nee, hij heet Olaf-RJ’! Pas toen de andere leidster hem RJ noemde viel het kwartje hihi. In het begin vond ik het wel wel grappig, zo’n klein mannetje dat beledigd vertelt hoe hij heet en dat jij het verkeerd zegt.
Gewoon laten gaan
In het begin was het dus wel grappig, ik zag er niet zoveel kwaad in. Maar ik merkte dat sommige andere volwassenen er wat meer moeite mee hadden. “Doe maar weer gewoon, je heet RJ!!” Ik had het er met een andere moeder over die een zoontje van dezelfde leeftijd heeft en die wilde steeds Elza genoemd worden! Dat lijkt mij toch een stuk minder grappig, erg he. Het is trouwens vanzelf over gegaan, ineens was hij weer ‘gewoon RJ’ en was hij beledigd als mensen hem Olaf noemde.
Bij ons is het dus vanzelf over gegaan, maar ik vraag mij toch af wat ik zou doen als het niet vanzelf over zou gaan. Wat zouden jullie doen?
P.S. Kennen jullie het spel Olaf Popup? Lees hier onze review!
